Sinds mijn herder (0) in de wonderbaarlijke wereld heeft
meegespeeld als kuilhond is-ie niet meer te genieten. Normaal
gesproken deed ik 's morgens de voordeur open waarna hij dan braaf
naar buiten liep en daar zijn gedurende de nacht opgespaarde
behoefte deed.
Bij slecht weer bleef ik dan binnen en probeerde door middel van
wassen, scheren en tanden poetsen enigszins onder de mensen te
komen.
De morgen na z'n teevee debuut kwam de regen met bakken naar
beneden. Ik deed de voordeur open, bleef lekker binnen staan en
wachtte tot mijn hond naar buiten zou lopen.
Hij ging naast me zitten en keek me vragend aan. "Kom op", riep ik.
Naar buiten. Het baasje moet zijn tanden nog poetsen. Hij verroerde
zich niet.
Twee minuten later kwamen we alletwee kletsnat binnen.
Hij had geplast en ik had een kou onder de leden.
Toen ik 's avonds thuis kwam zei mijn vrouw: "Ik begrijp niet wat er
met die hond van ons aan de hand is. Hij heeft de hele dag voor de
grote spiegel in de gang gezeten en af en toe deed hij net of hij
een kuil aan het graven was".
Toen ik de gang in liep zat mijn hond met gekruiste voorpoten voor
de spiegel en je zou zweren dat hij bezig was met een screentest als
omroeper.
Tegen een uur of zeven stond hij op, liep naar zijn etensbak en
bekeek die aandachtig. Ik had er zoals gebruikelijk wat hapklare
brokjes in gedaan. Normaal gesproken eet hij ze met plezier op want
de hond van Barry Hulshof is er tenslotte ook groot mee geworden.
Die avond weigerde hij voor de eerste keer het eten uit blik en
sindsdien lust mijnheer alleen nog vers hart. Van de week heb Ik
voor de eerste keer heel voorzichtig de video opnames van de
wonderbaarlijke wereld nog eens bekeken. Het geluid heel zacht en de
deur van de kamer op slot, want stel je voor dat mijn hond het ook
nog eens had gezien.
Ik weet bijna zeker dat-ie dan nooit meer in z'n mand zou willen
slapen. En voor een eigen bed met bad hebben wij geen plaats in
huis. Aldus naar waarheid opgetekend.
Rij en hond voorzichtig. Denk aan mij