Ik heb vandaag de fiets maar weer eens ter hand gepakt. Ik denk
dat ik mijn stalen ros bijna een jaar niet heb gebruikt. De banden
waren zo plat als een dubbeltje en de ketting hing vetloos over de
daartoe bestemde tandjes. Na een half uur was het zover dat ik op
pad kon. Tien minuten later begon het te regenen en toen ik
uiteindelijk kletsnat in de schuur stond na te druppelen herinnerde
ik mij opeens weer waarom ik indertijd had besloten nooit meer op de
fiets te springen. Om mezelf toch het gevoel te geven dat ik iets
aan het lichaam doe, heb ik net een sportschool gebeld. Toen de dame
aan de andere kant van de lijn naar mijn leeftijd had gevraagd en ik
haar de waarheid had verteld, zei ze dat ik iedere woensdag tussen
half acht en half tien langs kon komen.
'Bestaat er geen andere mogelijkheid?' vroeg ik. 'De woensdagavond
is voor mij een beetje moeilijk.'
'Nee, dat gaat niet' antwoordde ze. 'De woensdag is de enige
veteranen-avond die we bij onze sportschool hebben.'
De verkoper in de sportzaak had het helemaal door.
'Waar heeft u in godsnaam een hometrainer voor nodig?' riep hij
verbaasd.'U ziet er uit als een jonge god.'
Ik keek de gebronsde knaap aan en vroeg 'kan ik hem meteen
meenemen?'
Even later lag het pakket buizen en gewichten in mijn auto en
terwijl ik naar huis reed, voelde ik me dertig.
Met behulp van een goede kennis heb ik vanmorgen de hometrainer
in elkaar gezet. Eigenlijk wilden we dat gisteravond al doen, maar
toen we moesten kiezen tussen een goede fles wijn en de
bouwtekening, werd het even moeilijk.
Mijn vriend stelde uiteindelijk voor, beide zaken te behandelen en
op zich was dat een goed idee, maar we hebben, naar later bleek de
verkeerde volgorde genomen want toen de wijn op was en wij op onze
knieën op de grond lagen om te bouwtekening nauwkeurig te bestuderen
en voor de zekerheid een tweede fles wijn ontkurkten, werd een en
ander bijzonder onduidelijk. Na een kwartier leek het bouwwerk dat
midden in de kamer stond op een moderne schemerlamp. Aangezien hij
geen licht gaf, is mijn vriend naar de logeerkamer gegaan en ben ik
in mijn waterbed gedoken
Vanmorgen heb ik de eerste oefeningen gedaan op de home-trainer.
Het viel me ontzettend mee.
Een beetje opdrukken, hier en daar wat trekken en tot slot van
dertig minuten 'weg met de buik' de beentjes gestrekt omhoog en de
ademhaling gewoon door laten gaan. Fluitje van een cent.
Ik heb nooit geweten dat de trap die de eerste verdieping van mijn huis met de tweede verbindt zoveel treden heeft. Toen ik vanmorgen wakker werd, dacht ik even dat ik de dag verder gestrekt door zou moeten brengen. Er was nauwelijks beweging in mijn lichaam te krijgen .Ik weet nog steeds niet wie er om negen uur aan mijn voordeur stond wat toen ik de bel hoorde ben ik zeker tien minuten bezig geweest van B naar V oftewel van bed naar vloer te komen. De spierpijn zit trouwens op verkeerde plekken. In de buurt van de buik waar het tenslotte allemaal om gaat, voel ik niets, terwijl de bilpartij en de benen als beton aanvoelen.
Ik loop als een marionet door het dorp en doe de hoog nodige boodschappen. Mijn vriend die me geholpen heeft de home-trainer ik elkaar te zetten komt vanavond langs. We hebben afgesproken dat we het apparaat uit elkaar gaan halen, dan twee flessen wijn drinken en de losse onderdelen na de versnapering weer in elkaar zullen zetten .Hopelijk lijkt de home-trainer dan weer op een schemerlamp want dat is een stuk beter voor mijn spieren.
Rij en stijf voorzichtig,denk aan mij