'Heb ik jou dat verhaal wel eens verteld van mijn
zweefvliegtuig?'v roeg een vriendje van me toen we vorige week op
een mooie zomeravond in de tuin zaten en genoten van dingen die het
leven waard maken geleefd te worden.
'Ik wist helemaal niet dat jij kon vliegen' antwoordde ik verbaasd.
'Als kleine jongen was ik al gek op alles wat de lucht in ging. Ik
verzamelde plaatjes van vliegtuigen en soms ging ik 's
zondagsmiddags met mijn ouders naar Schiphol, daar had je toen nog
een restaurant waar je onder het genot van een patatje naar de start
en landing kon kijken.'
'En toen ben jij gaan zweefvliegen.'
'Nee, want het gekke is als ik in een vliegtuig stap ben ik
doodsbang. Eerst een paar wijntjes en dan gaat het wel...'
'Ik ken dat... Maar wat is dan dat verhaal over je zweefvliegtuig?'
'Een bouwdoos.'
'Vreselijk.'
'Hoezo?'
,Ik heb ooit eens zo'n ding gehad van een auto. Mijn vader dacht
toen nog, dat ik een handig knaapje was. Als ik er nu aan denk wordt
ik weer zweterig. Ik begreep er niets van en na twee uur pielen heb
ik de doos met onderdelen onder in een kast gegooid. Pa vond mij
gelijk een ondankbare hond en het scheelde niet veel of ik mocht
niet meer naar de voetbaltraining voor ik die auto in elkaar had
gezet. Hij riep dat het bij mijn opvoeding hoorde. Ik heb het
afgekocht met vijf afwasbeurten, maar ik ben nooit meer de oude
geworden.'
'Bij mij ligt dat anders' riep mijn vriend. 'Een beetje leuke
bouwdoos is voor mij alles. Daar ben ik weken zoet mee.'
'En je gaat natuurlijk helemaal door het lint als het een bouwdoos
van een vliegtuig is.?'
'Hoe raad je het. Ik was een jaar of vijftien toen ik in de grote
vakantie had gewerkt en heleboel geld had gespaard om een bouwdoos
te kopen van een zweefvliegtuig. Zo'n hele grote van balsa-hout en
speciaal linnen voor de vleugels. Alles zat er op en er aan en er
stond op de doos dat-ie, indien goed gebouwd, ook kon vliegen.
Ik ben er zeker zes maanden mee bezig geweest. Ik kwam niet meer
buiten, mijn vriendjes zag ik niet meer en op school ging het
helemaal fout, maar dat kon me iets schelen want ik wilde maar een
ding en dat was het zweefvliegtuig zo snel mogelijk in de lucht
hebben. Toen de machine eindelijk klaar was, kon ik niet slapen van
opwinding. Ik had al gekeken naar een veldje waar de luchtdoop zou
plaatsvinden en ik had besloten dat niet op de hei te doen want dan
zou hij beschadigen bij het landen.'
'Vanwege de harde stoppels' riep ik om mijn vriend te laten weten
dat ik met hem meevoelde.
'Begrijp je wel. Uiteindelijk was mijn keus gevallen op een
voetbalveld aan de buitenkant van Hilversum. Dat lag gunstig voor de
windrichting, weinig water in de buurt en geen bomen.'
'Je bent er wel mee bezig geweest' zei ik.
'Zeker weten. Ik moest nog drie dagen wachten omdat het regende maar
op een woensdagmiddag was alles er klaar voor.
Ik stapte helemaal nerveus op mijn fiets nadat ik het zweefvlieg
heel voorzichtig op de bagagedrager had gebonden. De vleugels staken
er aan beide kanten een meter uit en ik was doodsbang dat een
automobilist mijn kunstwerk aan flarden zou rijden.
Na een barre tocht stond ik eindelijk op het voetbalveld.'
'Ready for take-off.'
'Precies. Omdat ik niet wist of het ding wel zou vliegen, besloot ik
eerst een klein proefvluchtje te maken. Ik nam het vliegtuig
trillend in mijn handen en gaf het een heel klein zetje.'
'En...'
'Hij vloog.'
'Wat zul je blij geweest zijn.'
'Reken maar. Maar ik was natuurlijk nog niet klaar want het grote
werk moest nog beginnen.'
'Met aanloop en dan volle kracht vanuit de arm.'
'Die aanloop nam ik dus, ik gooi al mijn energie in dat ene moment
en net toen het vliegtuig de lucht in schoot hoorde ik geritsel
achter me in de bosjes. Ik kijk om en sta oog in oog met een
herdershond. Dat beest ziet mijn bouwwerk door de lucht suizen,
maakt een sprintje en op het moment dat zes maanden bloed, zweet en
tranen van mij een meter boven de grond hangt, springt die hond
omhoog en grijpt mijn vliegtuig.'
'En?' vroeg ik
'Binnen een minuut was het toestel volledig aan flarden. Er was
niets meer van over..'
Kon je hem niet meer repareren?'
'Nee, want de honden verdween met de helft van mijn bouwwerk en
honden lopen harder dan mensen.'
'Hoe is het verder afgelopen?'
Ik heb van mijn vader geld gekregen voor een nieuwe bouwdoos en met
dat vliegtuig heb ik jaren gevlogen. Maar wat jij hebt met
bouwdozen, heb ik met honden. Snap je dat?'
'Nee... maar daar heb ik wel meer last van. Wil je nog een biertje?'
Rij en zweef voorzichtig, denk aan mij