Van de week kwam ik een paar foto's tegenkwam waarop ik sta
afgebeeld als een soort halve gare met stekeltjes haar, slobbertrui
en spijkerbroek .
De artistieke look van de jaren zestig
Ik was zestien, gek van jazzmuziek en speelde saxofoon. En ik had
een vriendje die drumde.
Elke middag na schooltijd gingen we op zijn kamertje loos. Uren
achter elkaar. Hard en waarschijnlijk slecht...
In een Nederlands jazzblad dat in die tijd een keer in de maand
uitkwam, stond dat Kopenhagen de stad in Europa was waar alle grote
Amerikaanse jazzmuzikanten speelden .
Je kon ze daar zelfs aanraken en dat was heel andere koek dan de
nachtconcerten in het concertgebouw in Amsterdam waar de idolen
onbereikbaar op een 'verweg' podium stonden.
'We gaan naar Kopenhagen 'zei ik op een zaterdagmiddag toen we weer
eens luid en duidelijk aan de buren hadden laten horen dat een
drumstel in combinatie met een saxofoon, niet ideaal klonk, maar wel
hard.
'Wanneer?' vroeg mijn vriendje.
'Over twee maanden in de grote vakantie 'zei ik.
Onze wederzijdse ouders waren niet zo blij met ons vakantie plan,
maar toen we hen hadden duidelijk gemaakt dat de jeugd de toekomst
heeft en dat we al zestien waren, stemden ze toe.
Er braken drukke tijden voor ons aan. Krantenwijkje, lege flessen,
auto's wassen, slijmerig doen tegen opa's en oma's voor de poen
huiswerk maken want 'als je niet overgaat, kun je het wel vergeten.'
Ik woonde in die tijd nog in Groningen en op zekere dag stonden we
aan de rand van de stad op weg naar Kopenhagen.
Op mijn saxofoonkoffer stond onze bestemming . Vier uur later stopte
een auto die richting Duitsland ging.
We hadden verwacht dat we binnen twee dagen in de Deense hoofdstad
zouden zijn, maar toen we 's avonds laat ongeveer honderd kilometer
van onze woonplaats op een nat weiland naast een boerderij in ons
tentje kropen, rekenden we uit dat het nog wel een week zou duren
voordat we met ons DUTCH BEBOP CENTRE de toehoorders plat zouden
krijgen.
Drie dagen later reden we in de laadbak van een groentewagen
Kopenhagen binnen. Het was koud, het regende en iedereen keek
somber.
Op de stedelijke camping was het een grote modderpoel en wij kregen
een plekje toegewezen waar je normaal gesproken geen kudde koeien de
nacht laat doorbrengen omdat je ze dan 's morgens moet uit graven.
De volgende dag namen we de tram naar het centrum. Ik met mijn
saxofoon en mijn vriendje met zijn bekkens, die volgens hem zo
lekker klonken, in een kussensloop. Het doel van onze tocht was de
Vingarden een club waar alle beroemdheden uit Amerika hadden
gespeeld.
Om twee uur stonden we voor de deur want we wilden natuurlijk eerst
even repeteren na zo'n lange reis.
'Er is niemand aanwezig' zei mijn vriendje hevig teleurgesteld toen
de deur niet open ging.
'We proberen het vanavond nog een keer' zei ik en even later zaten
we in een café tegenover de club en bestelden twee koffie die we
heel langzaam tot ons namen...
's Avonds om tien voor negen ging de deur van de Vingarden open.
'Hello' zei ik tegen een magere man 'We are from Holland and we want
to make music.'
Hij keek ons verbaast aan en ik herhaalde de Engelse woorden
nogmaals in de juiste volgorde.
Het bleef even stil en toen vroeg de man hoe oud we waren.
Zestien zei ik zonder na te denken.
Dan mag je niet naar binnen zei hij. Je moet achttien zijn.
Bij de volgende club moesten we onze paspoorten laten zien nadat we
allebei achttien hadden geroepen .
Toen we 's avonds met de laatste tram naar de camping reden, waren
we moe maar niet voldaan.
We hadden geen club van binnen gezien en Kopenhagen zou nooit horen
hoe goed we waren.
Drie dagen later besloten we naar huis te gaan.
Toen we vier dagen later thuis stonden zei mijn kompaan' Dat moeten
we volgend jaar dan nog maar eens over doen.'
Het is er nooit van gekomen... Hij kreeg twee maanden later zware
verkering en zij had meer te vertellen dan z'n vader en moeder.
Ik ben nooit meer in Kopenhagen geweest maar van de week zei mijn
vrouw waarom gaan we eigenlijk altijd naar het Zuiden met
vakantie...
En ik speel nog steeds saxofoon.
Rij en vakantie voorzichtig, denk aan mij